You may have to Search all our reviewed books and magazines, click the sign up button below to create a free account.
Máis ca nunca, ou nin máis nin menos ca nunca, estamos na era do pandrama. O pandrama é totalizador. O prefixo “pan” e o substantivo “drama”, xunguidos no pandrama, apelan non só ao drama global, igual que a pandemia se refire a unha epidemia global. O pandrama revélanos que todos os mundos entran nel, do mesmo xeito que todos os dramas entran no mundo. O pandrama, así mesmo, vai máis aló do que entendemos por drama clásico, por tanto, inclúe o posdrama. A suma do drama e o posdrama é o pandrama. Porque a palabra en acción non só representa ou imita o mundo, como acontece na forma dramática a través do diálogo dos personaxes nunha situación de conflito. A palabra en acción é performativa e, en consecuencia, tamén pode crear ou xerar mundos reais. A ficción fica na cabeza de cadaquén. Todas as palabras e silencios que se ofrecen neste libro son acción, son xogo. Para iso necesítante, necesítannos, para poñelas en acción. E, ao activalas, crear o mundo de novo, como crianzas, como deuses.
"Hai neste libro de Afonso Becerra diferentes niveis de lectura, pois contén algo máis que as 10 pezas breves que se anuncian no índice, agrupadas baixo o lema "textículos dramáticos e posdramáticos", que, como tal, xa implica unha vontade clara de polémica, tanto pola filiación "post" que se lles reclama, como pola dimensión "testicular" dos ditos textos, o que supón un indicador preciso do núcleo temático dos mesmos que non é outro que as formas do amor (ou do desamor). Hai xa bastantes anos asistín a unha conversa entre dous coñecidos dramaturgos na que un lle preguntaba ao outro pola temática da súa nova peza, ao que o outro respondía dicindo que trataba do de sempre, "...
Con todo, as prácticas dramatúrxicas son consubstanciais ao desenvolvemento do traballo teatral, polo que a súa xénese hai que buscala no inicio dos tempos en que a escena se configura como espazo para crear mundos dramáticos. Este libro, que se concibe á maneira dun manual, analiza os aspectos máis substantivos da disciplina sobre os que se sustentan todas esas posibles orientacións.
None
A medio camiño entre un libro de contos e un de poemas sitúanse estas partículas. Algunhas dramáticas, outras posdramáticas. Nas primeiras encétanse fíos narrativos que se desenvolven pendurados da acción verbal, nas segundas ábrense fendas nas que a acción foxe do relato para ser son, movemento e xesto puros. Como na vida, hai escenas de amor e desamor. Hainas de personaxes que se buscan. Hainas de voces que non chegan a ser personaxes porque non dan construído a súa identidade. Hai escenas de sexo. Hainas de pensamento. Pero en todas, os personaxes, de habelos, han ser a actriz ou o actor que os actúe e os diga, han ser as lectoras e os lectores que queiran xogar con estas dramatículas. Porque, á fin e ao cabo, o que aquí se propón é un xogo coas voces que ha chamar polo corpo.
A estrea do espectáculo A fonte do xuramento constitúe un fito trascendental na posta en marcha do sistema teatral galego. Ao longo destes 125 anos foron moitas as persoas, homes e mulleres, que traballaron a prol da construción e do desenvolvemento dese sistema. Este volume, co que a Escola Superior de Arte Dramática de Galicia inicia a súa propia liña editorial, en colaboración con Galaxia, quere ser un reconto desa peripecia e, ao tempo, unha homenaxe a todas as xentes de teatro de Galicia, polo seu esforzo exemplar e xeneroso.
Parece evidente que, cando falamos de “crise”, estamos a empregar un vulgar eufemismo tras o que se agacha un calculado e programado saqueo da mafia financeira internacional para acabar de vez cos logros acadados pola clase traballadora no decurso dos séculos: Seguridade Social, ensino e sanidade públicos, dereito a un traballo digno, vacacións remuneradas, etc. Non é casual a demonización que se está a facer na actualidade da figura dos funcionarios e funcionarias, pois non se pode admitir que no futuro existan persoas que gocen dun emprego de por vida e que, ademais, militen nalgún sindicato de clase ou secunden as folgas, algo impensábel para quen “goza” dun traballo temporal e renovábel en función da súa “docilidade” cun sistema corrupto. O Teatro –xunto cos púlpitos– foi secularmente, por mor do elevado índice de analfabetismo, o principal medio de comunicación de masas... Por esa razón, consideramos que nas actuais circunstancias, o xénero dramático debe recuperar ese necesario protagonismo, denunciando o que outros silencian, ocultan ou manipulan
None
Cada capítulo presenta unha visión pormenorizada de movementos, autores e textos significativos, que se complementa cunha selección de fragmentos de obras de especial relevo. Concibido cunha orientación divulgativa, o volume pode servir como manual de estudo e tamén como guía para a lectura de textos e novas indagacións. Finalmente, constitúe unha homenaxe á palabra, ao texto, á literatura, e aos seus artífices, os escribas, homes e mulleres, de todos os tempos.
Mais a análise non se limita ao estudo do contexto dramático e teatral, en Galicia ou en Europa, tamén se propón unha lectura en clave actual dos textos de Lugrís. Faise o camiño que leva da páxina impresa ao escenario, que se concreta na creación de espectáculos, analizando os procesos que facilitan que en calquera tempo e lugar un grupo de persoas poidan crear un espectáculo, finalidade para a que os textos de Lugrís, hoxe coma onte, poden ser un excelente pretexto. Elaborado desde a Escola Superior de Arte Dramática de Galicia, o volume tamén quere ser unha homenaxe desa institución á figura de Lugrís Freire e unha defensa da nosa memoria histórica no campo dramático e teatral.