Welcome to our book review site go-pdf.online!
You may have to Search all our reviewed books and magazines, click the sign up button below to create a free account.
Writers in Between Languages
"Collection of articles by Basque writers and American and European academics on the globalization of literature, postcolonialism, and new ethnic landscapes. Also treats topics such as center and periphery dualities, subaltern identities, so-called borderlands thought, and the effect of Creoleness"--Provided by publisher.
New Spain, New Literatures
Hispanic Studies; Literature; Latin American Studies.
Bizia lo
EUSKADI LITERATURA SARIA 2004 Bost kontakizun biltzen ditu Jokin Muñozek liburu honetan. 60ko urteetan jaiotako belaunaldiari bizitzea egokitu zaion giroari eta bizipenei oso lotuak bostak ere. Entzunez baino ezagutzen ez duen gerraosteko giroan murgiltzen da autorea aurreneko ipuinean, eta fikzio futurista alegiazkoan sartuta bukatzen du liburua. Tonu errealista da nagusi. Kontakizun biluziak dira, apaindura askorik gabeak. Gordin kontatuak daude, baina epairik eman gabe. Irakurleak atera beharko ditu ondorioak, eta ez dira beharbada oso baikorrak izango. Neguan bizia lo dago Lizardiren begietan. Ez dira autorearenak lo egon kontakizun indar handiko hauek idazterakoan. Euskal gatazkaren hariak bizi-bizi ageri dira agertokiaren atzeko oihal, baina ez da gatazkari buruzko liburu bat. Arazo horrekin ere bizitzen ikasi dugun gizakiei buruzkoa baizik.
Letargo
Las cinco narraciones que contiene este libro tienen como telón de fondo las circunstancias que han condicionado la vida de los nacidos en los primeros años 60. En la primera de las narraciones, el autor se sumerge en el ambiente de la posguerra, del cual han llegado hasta él sólo los ecos. Las siguientes piezas narrativas se aproximan gradualmente al momento actual, y en ellas es constante la presencia de la violencia política (o, más exactamente, de los seres humanos que la practican y de los que la padecen), bien como telón de fondo, bien como elemento de primer plano. No se trata, sin embargo, de un libro sobre el conflicto vasco, sino de una literatura rebosante de humanidad (y de crudeza) que se aproxima al universo de todos cuantos hemos tenido que aprender a vivir y convivir en ese contexto.
Hausturak
Bost narrazio bildu ditu Jokin Muñoz nafarrak bere lehen liburuan, luzera ezberdinekoak baina giroz eta estiloz batasun handia erakusten dutenak, narrazio bilduma soiletik harantzago iristeraino. Narrazio horien osagarri eta lotura estuan, hamabi poema ere ageri dira. Paisaia Euskal Herri lehorra da. Hegoaldea.
Antzararen bidea
Eli (edo Lisa) naufrago bat da. Nola edo hala iraun ahal izan du bere nora ezean, bat-bateko eztanda batek seme bakarra, Igor, lapurtu dion arte. Latza zaio bakardadea, baina are latzagoa ez jakitea. Nor ote zen Igor? Zerk eraman zuen Salouko apartamentu hartara, hamaika puskatan xehe-xehe eginda gorpu geratzera? Gertaera horretatik ihesi, bizitzak aurrera jarraitzen duelako, eta lan egin beharra dagoelako biziko bada, agure bat zaintzen hasi da. Agureak sekretu bat gordetzen du, ordea, eta sekretu horren peskizan semearen iragana berregin usteko du puskatik puskara, bera bezalako beste naufrago bat, Gigi, lagun duelarik. Intentsitate handiko eleberri honetan garrantzi berezia dute pertsonaiek. Izan ere, naufrago galeria hunkigarria ere bada liburua; hogei urteko naufragoak, berrogei urtekoak, baita laurogeita hamarrekoren bat ere ageri da. Marinelak dira, marinelak lehorrean.
Joan zaretenean
Organizazio armatu bateko kide bat, atentatu bortitz batean parte hartu eta gero, haurtzaroko adiskide baten etxera doa, gau baterako aterpe eske. Barrura egin, eta harekin batera iragan atzendua sartzen zaio adiskideari zirimola batean. Batere tremendismorik gabe, prosa sotil eta xumez jartzen gaitu Jokin Muñozek euskal gizartearen ispiluaren aurrean. Ispiluaren markoa gizarte horrek bizi duen egoera gatazkatsua, bortxa girokoa bada ere, ispiluan islatzen dena gizabanakoa da, bere arazo eta itomenekin. Adiskidetasuna, maitasuna, edo bi sentimendu horiek adierazteko ezintasuna dabil eleberrian barrena, mamu bat balitz bezala. Muñozek bere belaunaldia, hogeita hamar / berrogei urte bitartean dabilen jende multzoaren erradiografia bat atera nahi izan du, eta zinez lortu duela esan behar da.
Sistema periodikoa
Sistema Periodikoa ez da noski kimika-tratatu bat, zientzia hori arrotz zaion irakurlea ere arras zaletzeko dohaina baitu. Autobiografia bat ere ez da, zentzu peto-petoan, “idatzi oro eta are giza lan oro autobiografia bat den neurri partzial eta sinbolikoan ezbada: historia, hala ere, bada nolabait. Zera da, edo izan nahi zukeen: mikrohistoria bat, lanbide baten eta haren porrot, garaipen eta miseriena”. Hala definitzen du Levik berak bere liburua. Heziketa moral baten mikrohistoria ere badela erants genezake, mende honetako doilorraldi beltzena irudi-hondo.
Euskaldun fededun
“Euskaltzaleen Jainkoa hil behar dugu” idatzi zuen Rikardo Arregik, 1967an. Zer esan nahi zuen, ordea, euskaltzale eta jainkozale baten eztarritik ateratako oihu hark? Zein Jainko, zein fede-klase hil nahi zuen Arregik? Gizakia aske eta burujabe izaterik nahi ez zuen Jainkoa; berrehun bat urtean, gutxienez, “euskaldun ona” izateko modu bakarra arautu zuen fede-klasea: euskalduna baserritar, Elizaren esaneko otzan eta modernitatearen etsai izan behar zuela agintzen zuen fedea. Hil beharreko Jainko beldur zale horren erradiografia zehatza egiten da liburu honetan. Integrismo katolikoaren garairik ilunena marrazten da, iturrietan edanik, izuaren zuztarretaraino bidaia eginez. XVIII-XIX. mendeetako Euskal Herria eta bere giro moral, politiko-ideologikoa da hemen agertzen dena; izan ere, garai hartan joan zen mamitzen “euskaldun” eta “fededun” hitzen arteko identifikazioa, ia gaur arte iraun duena ordea.
Septentrio
Liburu honetan, lehenik, sartaldeko lehor aurkitu berrietara joan baino lehenago, sortaldera buruz abiatzen da autorea Marco Poloren eta Mandevilleren hatzei jarraikirik, kartografia fantasmagoriko bat irekiz. Ondotik, manera autobiografikoago batean, ipar-mendebalderantz itzultzen da, lur berrietara buruz: ametsetarik bizi izanikakoen kontakizunera, baina beti Terra incognita eta Mundu aurkitu beharraren argitan. Ternuara joan aspaldiko euskaldunen aztarnak segituz, bere baitako gogo-bidea marrazten du. Eta, bururatzeko, liburuak zabalik uzten duen itsas espazio baztergabea, bakarrik: «Ontzia emeki-emeki desagertuz doa, itsasoa bakar, bazterra huts».
