You may have to Search all our reviewed books and magazines, click the sign up button below to create a free account.
Najaar 1971 verbleef de letterkundige Rob Nieuwenhuys (Semarang 1908-Amsterdam 1999) bijna twee maanden op Java. Hij was er door de Nederlandse regering in het kader van het Cultureel Akkoord als adviseur heen gestuurd om de betrekkingen met de voormalige kolonie te helpen herstellen. Enkele weken daarvoor hadden koningin Juliana en prins Bernhard een staatsbezoek aan Indonesië gebracht. Voor het eerst sinds 1952 keerde Nieuwenhuys terug naar zijn land van herkomst. Het zou ook voor het laatst zijn. Rob Nieuwenhuys leefde tussen twee werelden, die van zijn Hollandse vader en zijn Indo-Europese moeder. Hij schreef er een semi-autobiografische roman over, Vergeelde portretten (1954) en de bun...
Answering the calls made to overcome methodological nationalism, this volume is the first examination of the links between corruption and imperial rule in the modern world. It does so through a set of original studies that examine the multi-layered nature of corruption in four different empires (Great Britain, Spain, the Netherlands and France) and their possessions in Asia, the Caribbean, Latin America and Africa. It offers a key read for scholars interested in the fields of corruption, colonialism/empire and global history. The chapters ‘Introduction: Corruption, Empire and Colonialism in the Modern Era: Towards a Global Perspective’, ‘“Corrupt and rapacious”: Colonial Spanish-American past through the eyes of early nineteenth century contemporaries. A contribution from the history of emotions’, and ‘Colonial Normativity? Corruption in the Dutch-Indonesian Relationship in the Nineteenth and Early-Twentieth Centuries’ are Open Access under a CC BY 4.0 license at link.springer.com.
Multatuli en Willem Frederik Hermans lieten geen gelegenheid voorbijgaan om hun visie op de werkelijkheid uiteen te zetten op een toon alsof zij de wijsheid in pacht hadden. En er zijn meer overeenkomsten. Naar het schijnt herkende Hermans zichzelf zozeer in zijn grote voorganger dat hij vooral zichzelf in de biografie stopte die hij van Multatuli schreef. En die werkwijze is dan ook weer Multatuliaans. Dit themanummer behandelt sporen van Hermans’ fascinatie voor Multatuli in zijn leven en werk. De aanleiding is het verschijnen van deel zeventien van de Volledige Werken van Hermans, dat geheel aan Multatuli is gewijd.
In Vuur, vuur! (2021) heeft Tom Phijffer het leven beschreven van Edouard Carolus, meneer Slotering in Multatuli’s Max Havelaar, en zijn mysterieuze dood eind 1855. De geschiedenis gaat verder in Goena goena in Lebak. Over njonja Slotering en Max Havelaar. In dit vervolg wordt het verhaal verteld van Mijntje Carolus, de weduwe Slotering, het tragische lot dat haar trof en hoe dat verweven is met dat van Eduard Douwes Dekker/Max Havelaar, de opvolger van haar man die begin 1856 aankomt in Lebak, een afgelegen afdeling in Bantam (West-Java) met een arme bevolking die wordt uitgezogen door de regent Karta Nata Negara en diens schoonzoon. Njonja Slotering weet zeker dat haar man vermoord is. P...
Eduard Douwes Dekker schreef over Edouard Carolus: ‘Mijn voorganger, die met bekrompen vermogens het goede wilde, had den laatsten dag van 1855 bepaald als het tijdstip waarop hij doen wilde wat ik den 24 februarij 1856 gedaan heb – Hij had met den heer Brest van Kempen geconfereerd en overlegd en is niet geslaagd op die wijs. Tot ultimo van het jaar was zijn ultimatum van schipperen. Onverwacht werd hij ziek en stierf. – Hij is vergeven! En al zou geen geneesheer een spoor vinden van dat vergif in het opgegraven lijk, ik zeg dat hij vergeven is. En al verklaarde de faculteit dat hij bezweek aan de geleerdste ziekte die ooit een grieksche naam droeg – ik zeg dat hij vergeven is. Dat ...
De Corona-maatregelen die noopten tot 'thuiswerken' hadden ook voordelen, zo blijkt uit dit rijke Jaarboek Multatuli 2021, dat is gevuld met de resultaten van tijdens de 'lock-down' verricht onderzoek. Neem de speurtocht naar de 'kraamkamer' van Max Havelaar in het Brusselse hotel 'Au Prince Belge' door Antoon Bosselaers en Philip Vermoortel. Zij ontdekten dat het overgeleverde beeld van Multatuli, die op een zolderkamertje van een armoedig logement zijn meesterwerk schreef, niet altijd strookt met de feiten. Ook het openingsartikel van Tom Phijffer over de weduwe van Dekkers waarschijnlijk vermoorde voorganger in Lebak, Edouard Carolus (Slotering in Max Havelaar), is ronduit onthullend. Het...
Nog altijd is Multatuli een inspiratiebron voor schrijvers, denkers en klokkenluiders. In dit nummer van Over Multatuli trekken ze in een bonte stoet voorbij. Lale Gül vertelt over haar door Multatuli geïnspireerde bestseller Ik ga leven. Otto de Kat onthult de werkelijkheid achter zijn recente roman Het uur van de olifant, waarin hij een vergeten multatuliaanse klokkenluider over Nederlandse oorlogsmisdaden op Atjeh tot leven wekt. Oorlogsmisdaden die tot op heden ‘officieel’ niet zo mogen heten, zoals blijkt uit het artikel ‘Klokkenluiders en doofpotten’ van Jurjen Pen. Dik van der Meulen belicht de invloed van Multatuli op de schrijver Nescio en Elsbeth Etty laat zien hoe verreg...
Over Multatuli opent met een oproep om niet alleen het slavernij- en koloniale verleden te herdenken, maar ook het verzet daartegen. Er zou een ‘nationale antikoloniale herdenkingsdag’ moeten komen, stelt historicus Sander van der Horst in een meeslepend verhaal over de antikoloniale activist Ernest Douwes Dekker, die zich liet inspireren door zijn oudoom Eduard. Hoezeer de auteur van Max Havelaar in Indonesië wordt beschouwd als inspiratiebron voor de onafhankelijkheidsstrijd, blijkt uit Jacqueline Bels verslag van haar bezoek aan het antikoloniale Museum Multatuli in Lebak. Liesje Schreuders vergelijkt in dit honderdste sterfjaar van Louis Couperus zijn De stille kracht met Multatuli...
None