You may have to Search all our reviewed books and magazines, click the sign up button below to create a free account.
Adriaan Raemdonck praat als een Panter, lenig en ontembaar, in hoogsteigen maximes. Twaalf postulaten dienen als emblemen om meer dan vijftig jaar kunstgeschiedenis te markeren. Hij vertelt over bevrijding en verbinding. Over dromen en de elektriciteit niet kunnen betalen. Over het onzichtbare zichtbaar maken. Over Ensor en Richter, Cox en Bervoets, en al die andere Panters in crime. Het beroep ‘galerist’ bestond nauwelijks, dus heeft Adriaan het uitgevonden. Hij gaf het vorm en inhoud, en vocht voor de rechten van kunstenaars en verzamelaars. Als voorzitter van de Belgische Moderne en Hedendaagse Kunstgaleries (BUP) en van de Federation of European Art Galleries (FEAGA) inspireerde hij ...
De wereld door de bril van psychiater Dirk De Wachter We leven in borderlinetijden. In de psychiatrie is borderline vandaag met voorsprong de vaakst gestelde diagnose. Bovendien is de lijn tussen patiënten en niet-patiënten flinterdun. Zijn wij collectief op weg naar ziekte en ongenoegen? Psychiatrie is de spiegel van de wereld waarin we leven. Dirk De Wachter schetst borderline dan ook als een maatschappelijk ziektebeeld. Eén conclusie staat als een paal boven water: In onze westerse maatschappij zijn de symptomen van borderline niet ver te zoeken. Meer nog, ze kenmerken onze leefwereld. Wij zijn ons brein in de tijd. Gelukkig zijn er andere, meer hoopgevende signalen met vooruitzicht op herstel. Onze wereld lijkt aan een grens te staan. Mensen verzetten zich uitdrukkelijk tegen de symptomen. Hechting, engagement, solidariteit en gemeenschapszin zijn waarden die broodnodig zijn om weerwerk te bieden tegen de huidige borderlinegesteldheid van dreigende verbrokkeling, impulsiviteit en zinloosheid.
Wat is de hardste slag die je als bokser kunt incasseren? Die ene slag die je niet ziet komen. In Junior vertelt Wouter Woussen het meeslepende verhaal van Jean-Pierre 'Junior' Bauwens. Als kind leerde hij boksen omdat hij dat moest van zijn moeder, maar hij had liever gevoetbald. Junior Bauwens was twaalf toen hij hoorde dat twee van zijn broers en twee van zijn zusjes autistisch waren en waarschijnlijk nooit voor zichzelf zouden kunnen zorgen. Hij werd een boksertje met een doel: hard zijn, beter worden, een titel winnen, geld verdienen voor hen. Toen hij drieëntwintig was, was hij harder en beter, maar hij had nog geen euro opzijgezet. En toen schoot een van zijn broertjes per ongeluk hun vader dood. Wouter Woussen (1978) is journalist bij De Standaard. Junior is zijn debuut.
In deze monumentale studie behandelt Herman Brusselmans de literatuur uit verschillende tijdvakken, met de nadruk op dat van na 2008. Hij analyseert de biografieën van talloze auteurs, alsmede de aard en de kern van hun oeuvre. Noem een Vlaamse of Nederlandse auteur, en de kans is klein dat niet minstens zijn of haar naam en een paar titels van zijn of haar hand in deze studie verschijnen. Brusselmans geeft uitleg en biedt inzicht omtrent genres, subgenres, vorm, inhoud, literaire techniek, stilistiek, karakters, evolutie, beïnvloeding en historiek. Alles wat onder de noemer literatuur valt - fictie, non-fictie, poëzie, toneelkunst, essayistiek, kortverhaal - is door Brusselmans doorgrond...
De meeste gedetineerden komen ooit weer vrij. Daarom is het belangrijk om – vanaf de eerste dag in de gevangenis – te werken aan hun re-integratie. Om in te zetten op zelfontplooiing, herstel en participatie. Zo behouden ze de verbinding met de samenleving. Aan die wederzijdse en noodzakelijke verbinding tussen de wereld binnen en buiten de gevangenismuren werkt De Rode Antraciet vzw. Ze doet dit in alle Vlaamse en Brusselse gevangenissen via sport en cultuur. Dit boek focust op de culturele verhalen: getuigenissen, thema’s en projecten, gerealiseerd samen met partners én met gedetineerden. Dit boek geeft eveneens een stem aan gedetineerden. Door hun verhalen ontdekt de lezer dieperliggende emoties, de behoefte aan menselijkheid en zelfstandigheid, de ontdekking van eigen talenten, het ervaren van de tijd, … Ook tussen gevangenismuren is cultuur een baken om zich (weer) mens te voelen en om perspectief te hebben in het leven.
'Wat ik zelf heb meegemaakt, doet me nadenken over de vraag: als een mens in de miserie zit, wat helpt dan? Wat doen we wanneer het noodlot ons treft? Waar vinden we troost? Het antwoord kun je in enkele woorden samenvatten: in de aanwezigheid van de ander. Dat is de basis.' Als dokter ben je opgeleid om mensen in moeilijke situaties bij te staan, ze te gidsen en een helpende hand te bieden. Maar wat doen we wanneer het noodlot bij ons zelf toeslaat? Hoe vind je troost in moeilijke situaties? En waar kunnen we terecht? In dit persoonlijke boek onderzoekt Dirk De Wachter hoe we in de moeilijkste momenten troost kunnen vinden. Die zit in kunst, in natuur, in schoonheid, in gedachten en rituelen, maar vooral: in de ander.
Het eerste seizoen van het minimalistische programma Winteruur verraste vorig jaar vriend en vijand van het geschreven woord en zorgde voor ontroerende, hilarische, maar altijd boeiende televisie. In dit boek blikt presentator Wim Helsen, samen met zijn 80 gasten, terug op een eerste seizoen Winteruur. Een ode aan het geschreven woord, van korte boekpassages, over slogans tot krantenartikelen en songteksten. Met bijdragen van: Dyab Abou Jahjah, Roy Aernouts, Alex Agnew, Pieter Aspe, Paul Baeten Gronda, William Boeva, Warre Borgmans, Hans Bourlon, Herman Brusselmans, Maaike Cafmeyer, Wannes Cappelle, Guinevere Claeys, Jelle De Beule, Reinhilde Decleir, Jan Decorte, Saskia De Coster, Peter De ...
Een vrouw blikt terug op de dramatische gebeurtenissen die haar jeugd en de rest van haar leven in een onafwendbare bedding goten. Als meisje van zestien gaat ze, min of meer vrijwillig, naar een Franse kostschool ver van huis. Ze droomt van studies aan de Sorbonne, ze wil een normaal leven. Wanneer haar moeder verongelukt, blijft het meisje alleen achter met haar vader. Met haar vader en met het boodschappenlijstje en andere schrijnende details. Kruisweg toont hoe de achteloze kleinigheden de ondraaglijke geheimen in de weg kunnen zitten, of helpen verbergen. Vergeten is bescherming. Met de kadans van de trefzekere en spaarzame taal van Diane Broeckhoven komt deze roman tot het ontroerende en ontluisterende eindspel, tot de vijftiende statie in dit verhaal van eenzaamheid en lijden.
Een derde van de kleren in je kleerkast draag je nooit. Een ander derde draag je zelden. Negen op de tien kleren heb je een jaar lang niet aangeraakt. Je gooit meer kleren weg dan eender welke andere Europese consument en toch blijf je nieuwe kleren kopen. Omdat je het gevoel hebt dat je nieuwe kleren nodig hebt. Omdat je elke ochtend denkt dat je niets hebt om aan te trekken. Dat wil de mode-industrie je immers doen geloven. Merken introduceren gemiddeld om de zes weken - sommige zelfs elke dag! - een nieuwe collectie. Als tegenreactie hierop besloot journalist Sarah Vandoorne om zes weken lang slechts zes kledingstukken te dragen. Wat begon als een ludieke actie groeide uit tot een jarenla...