You may have to Search all our reviewed books and magazines, click the sign up button below to create a free account.
None
Zwarte Piet is het bekendste voorbeeld van blackface in Nederland, maar zeker niet het enige. Sinds de negentiende eeuw hebben honderden witte artiesten zich geschminkt om Zwarte mensen te spelen. Deze traditie loopt van de minstrelshows via de revue en het toneel naar hedendaagse sketchshows op televisie. De nauwelijks onderzochte Nederlandse blackfacetraditie, geboren in koloniale tijden, heeft bijgedragen aan een stereotype beeld van Zwarte mensen en daarmee aan racisme. Historica Elisabeth Koning en NRC-journalist Wilfred Takken leggen samen voor het eerst deze geschiedenis bloot, in een rijk geïllustreerd, journalistiek-historisch boek, gebaseerd op eigen bronnenonderzoek.
Historically underpinned, this study focuses especially on the period from the 1980s onward and looking forward into the new century. The authors begin their analysis with the phenomenon of the British Royal Family and their relationship with contemporary Britain through the media. This then extends into a comparative analysis of monarchy across Eurpoe, in its relation to political culture, including the republican tradition. The book also uses the concept of 'para-royals' such as the Perons, Kennedys, Clintons and now in Britain, the Blairs. It analyzes the nature of republican symbology as incorporated in media rituals and representations to try to define key differences within the category of the 'modern' in contemporary Europe.
De McFlurry-egel, de Elastiekooievaar, de Verslikvis en de Mondkapmeeuw. Als museumbioloog geeft Kees Moeliker het dode dier een hoofdrol in zijn verhalen, maar ook de levende natuur - met name die van de stad - vormt voor hem een blijvende bron van inspiratie. Samen met zijn scherpe oog voor onwaarschijnlijk onderzoek, opmerkelijk diergedrag en natuur in de kunst staat dat garant voor een boek vol verhalen doorspekt met wetenschap, waarin hij op droogkomische wijze een geheel eigen geluid laat horen. Gaandeweg neemt hij ook onze kromme omgang met de natuur op de hak en haalt hij fel uit naar kunstgras, zwerfplastic, het eendenvoerverbod, exotenhaters, grasmaaiers, bladblazers en Blokker-kra...
De omgang met beroemde humorincidenten legt veel bloot over veranderende normen in de samenleving. ‘Humor is om te lachen’, zo luidt het cliché. Maar mensen kunnen zich er ook enorm kwaad over maken. Van Wim Sonnevelds Frater Venantius tot Koot en Bies Tegenpartij en Youp van ’t Heks pisnicht – stuk voor stuk vormden ze de aanleiding tot een fikse rel. Een publieke woede-uitbarsting over humor vertelt ons veel over de tijdsgeest, en over hoe die soms ineens omslaat. Aangevuurd door de (sociale) media kan de spanning hoog oplopen. In die cocktail van veranderende normen en waarden, hoge kijkcijfers en een sensatiebeluste pers is een humorschandaal snel geboren. In Het was maar een grapje duikt Ivo Nieuwenhuis in deze en andere gedenkwaardige Nederlandse humorrellen. Hij schetst aan de hand daarvan de culturele en maatschappelijke ontwikkelingen sinds de jaren vijftig.
Daags na zijn overlijden, hij werd onwel op het toneel van Carré en stierf kort daarna in het ziekenhuis, stonden de kranten er vol van: een groot en geliefd acteur was heengegaan. Niet alleen de toneelwereld was in shock. Jeroen Willems (1962-2012) had een veelomvattende carrière achter de rug. Hij vierde successen met onder meer Theatergroep Hollandia, Het Zuidelijk Toneel en Het Nationale Toneel en speelde in televisieseries als Bij nader inzien en Bij ons in de Jordaan, en in films als Nynke, Ocean’s Twelve en Boven is het stil. Zijn zangtalent was te bewonderen in de dramaserie Annie M.G. en uiteraard in zijn legendarische vertolking van de chansons van Jacques Brel. Willems stond o...
Aan het eind van de achttiende eeuw stelde een woordenboek dat 'negers' beestachtig, ongodsdienstig, onredelijk, ontrouw, schaamteloos, woest en wreed zijn. Stamden zij, 'gelijk wij', wel af van de eerste mens? Halverwege de negentiende eeuw meldde een veelgebruikt naslagwerk dat 'negers' niet kunnen niezen. De geschiedenis van het n-woord toont op pijnlijke wijze de witte superioriteitswaan. Die leidde er onder meer toe dat zwarte mensen in 1900 in een Haagse dierentuin werden tentoongesteld. En in 1928 op een Nijverheidsbeurs in Rotterdam. In onze taal leverde die superioriteitswaan woorden op als négeren (ik néger, jij négert) voor 'hard en onbarmhartig behandelen'. En negerzweet voor ...
Why “hopeful pessimism” is not a contradiction in terms but a powerful source of moral and political commitment The climate debate is rife with calls for optimism. While temperatures rise and disasters intensify, we are asked to maintain optimism and hope, as if the real threat is pessimism and despair. In this erudite and engaging book, Mara van der Lugt argues that this is a mistake: crude optimism can no longer be a virtue in a breaking world, and may well prove to be our besetting vice. In an age of climate change and ecological devastation, the virtue we need is hopeful pessimism. Drawing on thinkers that range from J.R.R.Tolkien and Mary Shelley to Albert Camus and Jonathan Lear, V...
None
Since his emergence from the Flemish avant-garde movement of the 1980s, Ivo van Hove's directorial career has crossed international boundaries, challenging established notions of theatre-making. He has brought radical interpretations of the classics to America and organic acting technique to Europe. Ivo van Hove Onstage is the first full English language study of one of theatre's most prominent iconoclasts. It presents a comprehensive, multifaceted account of van Hove's extraordinary work, including key productions, design innovations, his revolutionary approach to text and ambience, and his relationships with specific theatres and companies.